„Своенравни се оказаха конете... И не си доживях, и не съм си допял...”
Колкото и своенравни да са конете на живота, точно те пренесоха Владимир Висоцки над пропастта на тленното към Вечността, откъдето неговият дрезгав баритон звучи като ангелски камбани